Humor.
Alle lieve lezers van mijn blog hartelijk bedankt voor hun reactie. Tot mijn grote verbazing waren er mensen die gelijk reageerden met beterschapswensen Dank daarvoor. Het geeft mij het gevoel om door te gaan.
Soms bedenk ik midden in de week waarover ik mijn blog wil schrijven. Toen ik aan het revalideren was viel mij niets in, maar bij terugkomst vond ik het heerlijk om weer te schrijven. Maar inmiddels dwarrelen er zoveel verhalen in mijn hoofd, dat het moeilijk is om iets te kiezen. Want wat voor de een humor is, kan voor de ander kwetsend zijn. Er zal ook wel verschil zijn tussen mannen- en vrouwenhumor. Zelf lach ik meestal maar om mijzelf, daar heeft niemand last van en een dag niet gelachen …nietwaar. Zo bedacht ik dat de dingen die voor jou heel gewoon zijn, voor een ander heel verbazingwekkend kunnen zijn. Tijdens een radio-interview werd mij gevraagd waar ik mijn bloemetjes en planten van maakte en ik antwoordde verbaasd en een beetje lacherig :”van papier” met de intonatie van “dat is toch heel begrijpelijk” Misschien heb ik de reporter daar wel mee op zijn ziel getrapt, niet mijn bedoeling, maar het gebeurde wel. Zo kwam ik van de week op Facebook een uitleg tegen over het lezen van berichtverzoeken. Dat was voor mij iets heel nieuws, net zoals ik lang niet wist hoe ik een Pbtje moest sturen of mijn verhaal op Fb leesbaar moest plaatsen voor iedereen en niet alleen voor mijn vrienden. Een mens is nooit te oud om te leren. Humor vind ik het als mensen denken dat ik een soort groothandel ben in de trant: voor zessen besteld, twaalf uur later bezorgd. Ik zou medelijden met mezelf krijgen als ik mijn leven zo in moest richten, maar ik kan er wel om lachen. Waar ik echter nog steeds het meeste plezier aan beleef zijn de taalfouten in de verhaaltjes en als ik echt in de put zit ga ik naar een veilingsite waar men gebruik maakt van een vertaalcomputer. Nou snap ik best wel dat het ondoenlijk is om alle talen van de wereld te spreken en soms snap ik ook nog waar de vertaling op slaat -biscuit is een bepaalde manier om beeldjes te bakken, maar om dat te vertalen door beeldjes van koek daar kan ik om glimlachen. En de studentenpet met klep gevoeld snap ik ook nog wel. Maar soms kan ik er geen soep van koken. Kijk uit naar mijn volgende blog. Vriendelijke groeten Winny